Czarny pies kudłaty z zawiniętym ogonem niczym laska biskupa wychodzi dumnie z wagonu metra i człapie po schodach człapu człap. A w łazience są zielone kwiatki samoprzylepne, które przylepione do obrzeży sedesu żółkną z czasem. A w pokoju jest biała firanka wyprana do prze-bieli, której świeży zapach należy czym prędzej wywietrzyć. A ja mam żółte tenisówki. Albo żółte trampki - nie wiem, bo nie wiem czym się różnią. To znaczy wiem. W żółtych tenisówkach gramy w tenisa, a w żółtych trampkach skaczemy po trampolinie. No to ja wybieram żółte tenisówki, bo w tenisa grał pan Gombrowicz i w żółtych tenisówkach wyprzedzam czarnego psa, który nie zauważywszy nawet jak żółte są żółte tenisówki, człapie grzecznie po schodach. A żółte tenisówki są jak tramwaj miejski Pesa. Albo jak żółty ołówek na żółtej teczce z napisem Lux. A lux to znaczy światło, a światło, jak wiadomo jest żółte i tak żółte są właśnie moje żółte tenisówki. W żółtych też tenisówkach przegoniwszy psa, latam po domu, bo to są żółte tenisówki z żółciutkimi skrzydełkami, bardzo lotnemi, a zdecydowanie bardziej lotnemi niż żółte tenisówki ze skrzydełkami w kolorach innych niż żółty, nie wspominając już o nieżółtych tenisówkach z zupełnie już nieżółtymi skrzydełkami. W żółtych tenisówkach z żółtymi skrzydełkami można na przykład podlecieć do zielonego kwiatka odświeżającego kibel i dokonać zapylenia. Pobrawszy nektar, lecimy za pomocą tenisówek z żółtymi skrzydełkami do kuchni, gdzie na czerwonej desce robimy żółty miód i wkładamy go do niebieskiego słoika. Uczyniwszy to, raz jeszcze użyć należy żółtych tenisówek z żółtymi skrzydełkami i przy ich cierpliwej i nienagannej pomocy odlecieć na spoczynek do dużego pokoju, gdzie przysiadłszy na świeżo wypranej firance, a właściwie przytwierdziwszy się do niej super chwytliwymi podeszwami żółtych tenisówek o skrzydełkach żółtych, przymknąć oczęta, wsunąć żółte skrzydełka do tajemniczego schowka w żółtych tenisówkach i zachrapać na różowo.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz